May 28, 2013

Sure to laugh at my own stupid diary words next day,but not now.....

1
I dnt know, I m unable to understand myself in some situations,sometimes I feel disrespect to myself cuz of my nature, I dnt knw,I remember I was okay in the early morning,But when I reached office,soon after then my mood got switched off to some saddness.I cnt find any reasons for this sudden change,I dnt have any reasons to stay unhappy,more over I have many reasons to smile,But this stupid mind has turned off,and I feel like going home and to sleep.I want to sleep the whole day. I m bored,and in between an angry and sad mood.But I dont feel to cry......some what in a frozen manner......I want to sit alone now...I wish if nobody ask me explainations abt anything....I want to sit like a dump for some hours........I know I will be okay after some time....But still Y this happens?? I dnt knw.....I think No one and Nothing in the world can make me happy now,I lost my desires and interest in anything regarding  the world even in my icecreams !!! Stupid Stupid Stupid,I m writing Stupid Things,May be tommorow when I read this I myt laugh abt my stupidity..But now I cnt laugh,I dnt feel to smile..I just want to sleep :( :(




May 26, 2013

ഓർമ മരങ്ങളുടെ വഴിയിലുടെ - 9

1
ഭാഗ്യമെന്നു പറയട്ടെ , ജോലിസ്ഥലത്തും വീണ്ടും കുറച്ചു നല്ല മനസ്സുകളെ കണ്ടുമുട്ടാൻ കഴിഞ്ഞു. ഇവിടെ വന്നു പരിചയപ്പെട്ട ഒരു തലശ്ശേരി സ്വദേശി പിന്നീട് എനിക്ക് പിരിയാൻ വയ്യാത്ത സുഹൃത്തായിമാറിയിരിക്കുന്നു . വെറുമൊരു കൂട്ടുകാരി മാത്രമല്ല ചിലവേളകളിൽ എനിക്കില്ലാതെ പോയ ഒരു സഹോദരിയെ പോലെയാണെനിക്ക്  അവൾ.ചിത്രരചനയിലുള്ള ആ കുട്ടിയുടെ പാടവം എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി . പലകാര്യങ്ങളിലും ഉള്ള ഒരേ മനസ്സ് ഞങ്ങളെ ഒത്തിരി അടുപ്പിച്ചു . ഒരുപക്ഷെ  ഇങ്ങനെ ഒരാളിലായിരുന്നു എങ്കിൽ എന്റെ ഓഫീസ് ജീവിതം ഞാൻ വളരെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ മടുത്തു പോയേനെ  !! ഇപ്പോഴും വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ ബസ്‌ സ്റൊപിലേക്കുള്ള ആ ചെറിയ ദൂരം നടത്തം എനിക്ക് പ്രിയപെട്ടതാണ് , ഒരു ദിവസത്തിലെ മുഴുവൻ പിരിമുറുക്കങ്ങളെയും  അലിയിക്കാൻ പോന്നതാണ് ആ ചെറിയ ഇടവേള .

ജോലിയിൽ പ്രവേശിച്ചു ഏറെ മാസങ്ങൾക്ക് ശേഷവും ഓഫീസിൽ എന്റെ ജീവിതം വളരെ നിശ്ചലമായി നീങ്ങി .അതുകൊണ്ട് തന്നെ എനിക്കത്  വളരെ വിരസമായി തോന്നി , പ്രതേകിച്ചു ഒന്നിലും ഒരു താല്പര്യം തോന്നിയിരുന്നില്ല . കൂടുതൽ സുഹൃത്തുക്കളും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല . എന്റെ കരിയർ സ്വപ്നങ്ങളിൽ എത്തിച്ചേരാൻ കഴിയാഞ്ഞത് കൊണ്ടാവാം ആ നാളുകളിൽ എനിക്ക് എന്നോട് തന്നെ ഒരു വെറുപ്പ്‌ തോന്നി തുടങ്ങിയിരുന്നു . നേരം വെളുക്കുമ്പോൾ വല്യ പ്രയാസമായിരുന്നു ... എങ്ങനെയും  ഒന്ന് വൈകുന്നേരമായി ഹോസ്റ്റലിൽ എത്തിയാൽ  മതി എന്നാകും ചിന്ത . വീട്ടിൽ പോകാനായിരുന്നു എപ്പോഴും  വെമ്പൽ . ഒരു തരം  അന്യഗ്രഹ ജീവിയെപോലെ കുറെ നാളുകൾ അങ്ങനെ കഴിഞ്ഞുപോയി . എനിക്ക് തോന്നുന്നു എന്റെ നിസംഗഭാവവും ഊമഭാവവും കൊണ്ട് ഒരു പക്ഷെ എന്റെ സഹപ്രവർത്തകർ മടുത്തു പോയിടുണ്ടാവും .

വളരെ വൈകിയാണ് ഞാൻ കുറച്ചു പേരോടെങ്കിലും അടുത്തത് . പക്ഷെ അവരെ അടുത്ത് അറിഞ്ഞപ്പോൾ അത് കുറച്ചു കൂടെ നേരത്തെ ആവാമെന്ന് തോന്നിപോയി . അവരെല്ലാം വളരെ ഫലിത പ്രിയരും രസികന്മാരുമായ ഒരു പറ്റം നല്ല മനസുകൾ ആയിരുന്നു . എപ്പോഴും ഏതു  കാര്യത്തിനും സഹകരിക്കുകയും പ്രോത്സാഹിപ്പികുകയും ചെയുന്നവരായിരുന്നു അവരെല്ലാം .  ഓരോത്തർക്കും ഓരോ മേഖലയിലായിരുന്നു പ്രാവീണ്യം . ഓരോത്തർക്കും അവരുടേതായ കുറെ സ്വപനങ്ങളും ... എങ്കിലും ആരും ആരുടെയും സ്വപങ്ങളിൽ എത്തിച്ചേർന്നിട്ടില്ല .എന്നാൽ ആരുടെയും സ്വപങ്ങൾ അത്ര വിദൂര ഭാവിയിലും അല്ലതാനും . എന്റെ സ്വപങ്ങൾക്കൊപ്പം അവരുടെ എല്ലാവരുടെയും മോഹങ്ങളും പൂവണിയുന്ന നാളിനായി ഞാനും കാത്തിരിക്കുന്നു . എനിക്ക് തോന്നുന്നു എല്ലാ മികച്ച വ്യക്തിത്വങ്ങളുടെയും വളർച്ചക്ക്  മുൻപുള്ള തുടക്ക കാലത്ത് അവരോടൊപ്പം ചിലവിടുന്ന നാളുകൾക്ക്  അവർ പ്രശസ്തരായി കഴിഞ്ഞുള്ള  നാളുകലെക്കാൾ മധുരം കൂടുമെന്നാണ് . അങ്ങനെ എങ്കിൽ എനിക്കും അങ്ങനെ കുറച്ചു മധുരിക്കുന്ന ഓർമകളാണ്  ഇവരോടൊപ്പം ഉള്ളത് .

ശരിക്കും പറഞ്ഞാൽ ഇവിടിരിക്കുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ എല്ലാം വീണ്ടും ഒരു കോളേജ് മൂഡിലാവുകയാണ്  . ആദ്യമുണ്ടായിരുന്ന വിരസത നീങ്ങി , ഇപ്പോൾ  കുറച്ചു കൂടി താല്പര്യമായി തുടങ്ങി . തമാശ പറയുമ്പോൾ അപാര ടൈംമിങ്ങാണ്  ഇവർക്കെല്ലാം . സ്ക്രിപ്റ്റ് ഇല്ലാതെയുള്ള ഇവരുടെ നേരമ്പോക്കുകൾ തികച്ചും രസകരമാണ് . എല്ലാവരും കൂടിയാൽ പിന്നെ  ഹാസ്യ താരങ്ങൾ ഒന്നിച്ച പ്രതീതിയാണ്  . ഒരാൾ തുടങ്ങുകയെ വേണ്ടു ... ശേഷമുള്ളവർ ഏറ്റുപിടിക്കുകയായി . ഓരോ സന്ദര്‍ഭങ്ങളിലും ഓരോതരുടെ മേലെയാണ് ആക്രമണം . പിന്നെ ചിരിക്കാൻ തയാറായി ഇരുന്നാൽ മതിയാകും . 

ഒരു  പൂവിന്റെ ഇതളുകൾ പോലെയാണ് ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും .എല്ലാ ദളങ്ങളും ചേരുമ്പോഴാണ് അതിനു അഴക്‌ വരുന്നത് ... അതിൽ ഒരിതൾ എങ്കിലും ഇല്ലാതെ വന്നാൽ അത് പൂർണമാകില്ല . ഒരാൾ അവധി ആകുമ്പോൾ അന്ന് മൊത്തം ആ ഒരു വിടവ് അറിയാൻ കഴിയും  .കോളേജ് കഴിഞ്ഞതിൽ പിന്നെ ആ മട്ടിൽ ദിവസങ്ങൾ ആസ്വദിക്കുന്നത്  ഈ അടുത്ത കാലത്തയാണ് . അന്നത്തെ ആ ആണ്‍-പെണ്‍ ഭേദമെന്യ ഉണ്ടായിരുന്ന നല്ല ഒരു പറ്റം  സുഹൃത്തുക്കളുടെ ഓർമ്മകൾ ഉണർത്തുകയാണ്  ഇവിടുള്ള എന്റെ സ്നേഹിതരും . ഇനി ഒരു നാൾ മറ്റൊരു ജോലി സ്ഥലത്തേക്ക് ചേക്കേറുമ്പോൾ ... ഈ നല്ല കൂട്ടുകാരുമായുള്ള ഓർമകളും  കൂട്ടിനുണ്ടാകും എന്നുറപ്പ്.

(തുടരും ... )

May 25, 2013

Just more than a Smile :)

0
Some Artist can amuse their spectators  with their art , but some other brain boxes can deliver some of their creeds that can even motivate beholder beyond fair smiles .
Here I am sharing some  clever arts of some brilliant minds  that might inspire you :)


















May 22, 2013

Literacy beyond the ABCs

0
Courtesy :Forwarded Emails



Alphabeticals are so intelligently arranged !!  And here comes a fresh recitation for our regular flow of alphabets. A short but cute scoop of wisdom .





A”lways “B”e “C”ool..

D”on’t have “E”go with “F”riends

G”iveup “H”urting “I”ncidences

J”ust “K”eep “L”oving “M”ankind

N”ever “O”mit “P”rayers

Q”uietly “R”emember (GOD)

S”peak “T”he “T”ruth

U”se “V”alid “W”ord

X”press “Y”our “Z”eal



May 21, 2013

Some clues to stay Relaxed !!!

0
Courtesy : http://www.forwardedemails.com

I m sharing this cuz I think most of us need a heal right now  . As work pressure is doing a foul play over our health and there by rupturing the harmony of life . So just try to listen this . This post may not bring out an extensive refinement to your life , but hopefully it could at least force you for a second thought before you get to similar situations next time ...









huh ?? It is nice ,isnt it ?? And from now.... just bear these attitudes in mind before you leave this page :)

May 19, 2013

ഓർമ മരങ്ങളുടെ വഴിയിലൂടെ - 8

0
കലാലയത്തിന്റെ പടിയിറങ്ങിയപ്പോഴും എനിക്കെന്റെ സുഹൃത്തുക്കളെ അത്രയൊന്നും പിരിയേണ്ടി വന്നില്ല . ഒപ്പം പുതിയ സുഹൃത്തുക്കൾ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നു വരികയും ചെയ്തു . നീണ്ട നാല് കൊല്ലം ഒരേ ക്യാമ്പസിൽ ചിലവിട്ടിട്ടും അപരിചിതരായി തുടർന്ന ചിലർ പിന്നീടു ഇണ പിരിയാത്ത ചങ്ങാതിമാർ ആയ രസകരമായ അനുഭവങ്ങളും അക്കൂട്ടത്തിലുണ്ട് . കോളേജിലെ അവസാന വട്ട നൂലാമാലകളും കഴിഞ്ഞു ജീവിതത്തിന്റെ മറ്റൊരു തലത്തിനു പകിട്ടണിയിക്കാൻ ഞങ്ങൾ ചേക്കേറിയത് സ്വപ്ന നഗരമായ കൊച്ചിയിലേക്ക് ...... . വന്നിറങ്ങിയത്  മുതൽ അബദ്ധങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ തോഴനായി മാറി . ഞങ്ങൾ ഓരോത്തരുടേയും ഉള്ളിൽ അതുവരെ ഉറങ്ങി കിടന്ന അവിവേകങ്ങളിൽ നിന്ന് ഓരോ നിർദേശങ്ങൾ രൂപം കൊണ്ടു ... ഊഴം മാറി ഓരോതവണയും ഓരോത്തരുടെ നിർദേശങ്ങൾ വീണ്ടും വീണ്ടും ഞങ്ങളെ കൂടുതൽ വങ്കത്തങ്ങളിലേക്ക്  നയിച്ചു . വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ പറഞ്ഞു ചിരിക്കാൻ എന്നും അങ്ങനെ ഞങ്ങളിലെ ഓരോത്തരും കഥാപാത്രങ്ങളായികൊണ്ടിരുന്നു .... ഉദ്യോഗം എന്ന വലിയ ചോദ്യചിഹ്നം ഞങ്ങളുടെ തലയ്ക്കു മുകളിൽ ഒരു തീരാ തലവേദനയായി നിലകൊണ്ടെങ്കിലും , ഓരോ ക്ലേശങ്ങളിലെയും നർമ്മ മുഹൂർത്തങ്ങളെ ചികഞ്ഞെടുക്കാൻ എന്റെ സുഹൃത്തുക്കൾ പിന്നിലായിരുന്നില്ല .



ഏറെ വൈകാതെ തന്നെ നഗരത്തെ പറ്റി ആദ്യമുണ്ടായിരുന്ന മിഥ്യാ ധാരണകൾ മങ്ങി തുടങ്ങി.. ഇവിടെ ഒരു സർവേ നടത്തിയാൽ വ്യക്തമാകുന്ന ഒരു പരമാർത്ഥം ഉണ്ട് ... ഈ നഗരത്തിൽ മനുഷ്യന്മാരെക്കാളും അധികമായി കൊതുകുകളും ... കുന്നുകളെക്കാൾ  അധികമായി വലിയ മാലിന്യ കൂനകളുമുണ്ട് .... ഒട്ടും പഞ്ഞമില്ലാത്ത മറ്റൊരു കൂട്ടർ .... തട്ടിപ്പ് വീരന്മാരാണ് .ഉദ്യോഗം തൊട്ടു സംബന്ധം വരെ ... വാരികുഴികൾ തീർത്തു വലകൾ  വിരിച്ച്‌ ഇരക്കായി കാത്തിരിക്കുന്ന ഒട്ടനേകം ചിലന്തിമനുഷ്യർ .  പഴക്കമുള്ള ഒരു ചൊല്ല് പോലെ 'കാശ് എറിഞ്ഞാൽ കമ്പോളത്തിൽ കിട്ടാത്തതായി  പെറ്റമ്മയെ മാത്രമേയുള്ളൂ ' എന്നത് ഒരു  സത്യമായി അവശേഷിക്കുന്നു.സംഗതികൾ ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണെങ്കിലും ജീവിതത്തിലെ നാഴിക്കല്ലായ  മുഹൂർത്തങ്ങൾ  ഞങ്ങൾക്ക് സമ്മാനിച്ചത്‌ ഈ നഗരമാണ് എന്ന സത്യം മറക്കാനും വയ്യ . അത് കൊണ്ട് തന്നെ മനസിന്റെ ഒരു കോണിൽ ഒരു പിടി സ്നേഹം ഇന്നും ഈ നഗരത്തോട് ഉണ്ട്.. ഒപ്പം ഹൃദയത്തോട് ചേർത്ത് വെക്കാവുന്ന കുറച്ചധികം ഓർമ്മകളും ...






ഇവിടെ  വന്നു  അധികം കഴിച്ചിട്ടുള്ളത്‌ ഐസ് ക്രീംമും  മസാലദോശയും ആണെന്ന് തോന്നുന്നു . രണ്ടാമത്തേത്  എന്റെ ശീലത്തിൽ പുതുതായിരുന്നു . ഇതിനിടെയിൽ  പരീക്ഷണങ്ങൾ പോലെ ഞങ്ങൾ ജോലിക്കായുള്ള ശ്രമങ്ങൾ നടത്തി കൊണ്ടിരുന്നു . അതിൽ ചിലതെങ്കിലും  മികച്ച ഹാസ്യ ചലച്ചിത്രങ്ങളെക്കാൾ ഗംഭീരമായ പര്യവസാനമുണ്ടായിരുന്നവയായിരുന്നു  . മുൻപൊക്കെ പരാജയങ്ങൾ വലിയ വേദനകൾ ഉള്ളവാക്കുമായിരുന്നു . എന്നാൽ സുഹൃത്തുക്കളോടൊപ്പം ആയിരിക്കുമ്പോൾ വല്ലാത്ത ഒരു ധൈര്യമാണ്.ഒരുപക്ഷെ അതിനു കാരണം ഞങ്ങളെല്ലാം പരാജയത്തിന്റെ കയിപ്പു  അറിഞ്ഞവർ ആയതു കൊണ്ടാവാം .അതലെങ്കിൽ മറ്റൊരു പക്ഷെ ഞങ്ങളുടെ എല്ലാവരുടേം കയ്യിൽ ശേഷിച്ചിരുന്നത്  പൂവണിയാത്ത ഒരു പിടി സ്വപ്‌നങ്ങൾ മാത്രമായത് കൊണ്ടുമാവാം . ആ സമയത്തെ നിരന്തരമായ പരാജയങ്ങൾ പോലും ഞങ്ങളിൽ ചിരിയുണർത്തുമായിരുന്നു . നിഷ്ഫലമായ അഭിമുഖ പരീക്ഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഞങ്ങൾ വിലപിച്ചില്ല ... പക്ഷെ ഉള്ളിൽ മറഞ്ഞിരുന്ന ആ നിരാശയും വ്യസനവും അലിയിച്ചില്ലാതാക്കാൻ  ഞങ്ങൾ നടന്നത് വീണ്ടും ഐസ്ക്രീം നുണയാൻ ആയിരുന്നു ....

(തുടരും ... )

May 16, 2013

ഓർമ മരങ്ങളുടെ വഴിയിലുടെ -7

0
വീണ്ടും പഴയ പരീക്ഷ ഹാളിലെ തിരക്കഥ തുടരട്ടെ...... സാധാരണ പരീക്ഷ ഹാളിലേക്ക് എല്ലാവരും പ്രോബ്ലം പേപ്പറിനു  മാത്രമാണ്  കാല്ക്കുലെറ്റർ കൊണ്ടുവരാറു .പക്ഷെ ഞാൻ നേരെ മറിച്ചാരുന്നു...എല്ലാ വിഷയങ്ങൾക്കും  ഞാൻ കാല്ക്കുലെറ്റർ ഒപ്പം എടുക്കാറുണ്ട്  ഹാൾടിക്കറ്റ്‌  മറന്നാൽ പോലും ഞാൻ കാല്ക്കുലെറ്റർ  വിസ്മരിക്കാറില്ലയിരുന്നു.ഒരു പക്ഷെ നിങ്ങൾ ഊഹിച്ചെടുക്കുന്ന പോലെ ഈ ആത്മബന്ധത്തിന്നു പിന്നിൽ ഗണിതത്തോടും അക്കങ്ങളോടും ഉള്ള എന്റെ അഭിനിവേശത്തിന്റെ ചുരുളുകൾ ഒന്നും തന്നെ ഇല്ല.മറിച്ചു എന്റെ നേരം തെറ്റിയുള്ള വിവേകരഹിതമായ ഒരു ദീർഘവീക്ഷണത്തിന്റെ ഭാഗം മാത്രമാണ് ഇതും. പരീക്ഷക്ക്‌ ഇടയിൽ ഞാൻ എഴുതുന്ന ഓരോ ഉത്തരത്തിനും എന്റെ സ്വന്തം നിലക്ക് തന്നെയുള്ള ഒരു മൂല്യ നിർണയം നടത്തി കിട്ടാൻ പോകുന്ന മാർക്കിന്റെ ഒരു ഏകദേശ രൂപം കണ്ടെത്താൻ  ഉള്ള ഒരു ഉള്ള പാഴ് ശ്രമം. അങ്ങനെ കൂട്ടിയും കുറച്ചും ഏകദേശം കടമ്പ കടക്കും എന്ന ഒരു വിശ്വാസത്തിലെത്തിയാൽ  പിന്നെ  എഴ്തുതാൻ ഉള്ള ഉത്സാഹം നിലക്കുകയായി .





പതിനഞ്ചു മാർക്കിന്റെ ഉപന്യാസങ്ങൾ അഞ്ചു  മാർക്കിന്റെ ലഘു ഉത്തരങ്ങൾ എന്നിങ്ങനെ ആയിരുന്നു ചോദ്യപേപ്പറിന്റെ ഘടന .  പക്ഷെ എന്റെ അനാവശ്യ വാചാലത കൊണ്ട് പിന്നെ ജന്മനാ ഉള്ള വിവരമില്ലായ്യ്മ കൊണ്ടും അഞ്ചു മാർക്കിന്റെ ഉത്തരങ്ങൾ പതിനഞ്ചു മാർക്കിന്റെ ഉത്തരങ്ങളെക്കാളും വിപുലം ആയിരിക്കും .അത് കൊണ്ട് തന്നെ അവസാന ബെല്ല് അടിച്ചാലും ഞാൻ മാത്രം എഴ്തുതി തീർന്നിട്ടുണ്ടാവില്ല.ഒടുവിൽ പരാക്രമം നടത്തി എന്റെ പാതി നിർത്തിയ ഉത്തര പേപ്പർ തട്ടിപറിച്ചെടുത്തു കൊണ്ട് അധ്യാപകർ ഹാൾ വിടുമ്പോൾ വാതിക്കൽ എന്നെയും കാത്തു സംഭ്രമിച്ചു  തുറന്ന വായ്‌ അടക്കാൻ കഴിയാതെ നില്കുന്ന സുഹൃത്തുക്കളെ കാണണം..... "ഒരുമിച്ചിരുന്നു പഠിച്ചിട്ടു ഇവൾ എന്നാലും ഇങ്ങനെ ചതിച്ചല്ലോ !!! " എന്നാ ഭാവം ആയിരിക്കും  ആ മുഖങ്ങളിൽ  നിന്ന്  വായിച്ചെടുക്കാൻ കഴിയുക . പക്ഷെ ഞാൻ എഴ്തിതിപിടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന വങ്കത്തങ്ങളുടെ വ്യാപ്തി എനിക്കും അത് വായിച്ചു എന്റെ തലേവര കുറിക്കപ്പെടുവാൻ നിയോഗിക്കപെട്ടിട്ടുള്ള സാധുവായ അധ്യാപകനും മാത്രമല്ലെ അറിയൂ . ഞാൻ ആകട്ടെ അവരുടെ മനോഗതി  അറിഞ്ഞു ഉള്ളിൽ  ചിരിച്ചു കൊണ്ട്... "എന്റെ അറിവ് മുഴുവൻ ഉത്തരത്തിൽ പകർത്തിയ നിറഞ്ഞ മനഃസ്സമാധാനത്തോടെ  ഹാൾ വിട്ടിറങ്ങുകയായി .... ഹാളിൽ നിന്നിറങ്ങിയാൽ  പിന്നെ മനസ്സിൽ ശൂന്യത മാത്രമാണ് ,പിന്നീട് ചോദ്യ പേപ്പറുകളോ അവയുടെ ചർച്ചകൾക്കോ അവിടെ പ്രസക്തിയില്ല .







 ഇതു പറയുമ്പോൾ മനസിലേക്ക് പണ്ടത്തെ ഒരു കുസൃതി ഓർമ വരുന്നു .നന്നേ ചെറുതായിരിക്കുമ്പോൾ നമ്മളെ ഒക്കെ പിടിച്ചിരുത്തി തല്ലി പഠിപ്പിച്ചു വിടേണ്ട ചുമതല നമ്മുടെ അച്ഛനമ്മാരുടെ വകുപ്പിൽ പെടുന്നതായിരിക്കുമല്ലോ....എന്റെ മാതാപിതാക്കളും വർധിച്ച ശുഷ്കാന്തിയോടെ ആ കർത്തവ്യം നിവർത്തിച്ചു  പോന്നിരുന്നു .വൈകുന്നേരം ആകുമ്പോൾ ശൂന്യാകാശതേക്ക്  പരീക്ഷണ  പേടകങ്ങൾ അയച്ചു കാത്തിരിക്കുന്ന നാസ ശാസ്‌ത്രജ്ഞന്‍മാരെ പോലെ അവരും പ്രതീക്ഷയോടെ എന്നെയും കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടാവും . വീട്ടിൽ വന്നു കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ചായ തരുന്നതിനു മുൻപേ ആദ്യം ചോദ്യപേപ്പർ കാണണം . ഓരോ ചോദ്യത്തിനും ഞാൻ എന്ത് എഴ്തുതിയത് എന്ന് ആരായും . അവരുടെ പ്രതീക്ഷകളുടെ  മുകളിൽ എൻഡോസൾഫാൻ തളിച്ചത് പോലെയാവും  എന്റെ പ്രതികരണം . കുത്തിയിരുന്ന് കഷ്ടപ്പെട്ട് പഠിപ്പിച്ചതൊക്കെ മാറ്റിയും തിരിച്ചും ആകും ഞാൻ എഴുതിയിട്ടുണ്ടാവുക . പിന്നീട്  ശകാരം - പ്രഹരം-ആശങ്ക-ഭീഷണി എന്നിവയുടെ ഒരു മേളം തന്നെയാവും അവിടെ അരങ്ങേറുക . ഈ  നാടകങ്ങൾ  പരീക്ഷ കാലത്ത്  ഇടവേളകൾ ഇല്ലാതെ  പുരോഗമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു . അപ്പോഴാണ്‌ വൈകിയ ഒരു വേളയിൽ എന്റെ ബുദ്ധി ഉണർന്നത് . പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ എല്ലാ ചോദ്യങ്ങൾക്കും ഉള്ള ഉത്തരം കണ്ടെത്തൽ എന്നാ വല്യ ഉത്തരവാദിത്തം ഞാൻ മടി കൂടാതെ ഏറ്റെടുത്തു . വൈകാതെ തന്നെ എല്ലാവരെയും അത്ഭുതപ്പെടുത്തി കൊണ്ട്  ഞാൻ വീട്ടിൽ താരമായി .പക്ഷെ താരത്തിന്റെ പൊലിമ അവധികാലം തീരുംവരെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു .സ്കൂൾ തുറന്നാൽ പിന്നെ ഞാൻ എഴുതികൂട്ടിയ ഉത്തരപേപ്പറുകൾക്ക്  മോക്ഷം കിട്ടുകയായി,ഒപ്പം വെടി  പൊട്ടും പോലെ വീട്ടിലും  പലതും പൊട്ടുകയായി ....

(തുടരും ... )
  •